Dzikie łabędzie
W pewnym królestwie mieszkała piękna księżniczka o imieniu Eliza. Miała jedenastu braci, którzy byli dzikimi łabędziami. Każdej nocy, kiedy zapadał zmrok, bracia Elizy zamieniali się w łabędzie, by latać nad jeziorami i lasami. Pewnego dnia zła królowa, matka Elizy, postanowiła ukarać swoich synów, zmieniając ich w dzikie łabędzie na zawsze.
Księżniczka, zrozpaczona, postanowiła znaleźć sposób, by uratować swoich braci. Wyruszyła w długą podróż, aby poszukać magii, która mogłaby przywrócić im ludzką postać. Po drodze spotkała starą wróżkę, która powiedziała jej, że aby uwolnić braci, musi wytworzyć magiczne sweterki z pokrzyw.
Eliza wróciła do swojego królestwa i przez wiele dni zbierała pokrzywy. Każdego wieczoru, gdy bracia wracali jako łabędzie, nie zdawali sobie sprawy z jej poświęcenia. Eliza ciężko pracowała, tworząc sweterki, ale nie mogła ich nosić, ponieważ dotykały jej rąk.
pewnego dnia Eliza spotkała dzielnego rycerza, który obiecał jej pomoc. Razem zbierali pokrzywy, a rycerz pomagał jej w ich przetwarzaniu. Po wielu trudach udało im się wytworzyć jedenaście sweterków. Eliza była szczęśliwa, ale nie wiedziała, jak przełamać klątwę.
W końcu nastał czas, aby wykorzystać sweterki. Eliza i rycerz poszli nad jezioro, gdzie bracia znów pojawią się w postaci łabędzi. Eliza, nie wahając się, rzuciła sweterki w kierunku braci. W tym momencie, kiedy sweterki dotknęły łabędzi, zmieniły ich z powrotem w ludzi. "Eliza!" – zawołali bracia, pełni radości, gdy zrozumieli, że zostali uwolnieni.
Zła królowa, widząc, że jej czary zostały złamane, rzuciła się na Elizę w złości. Jednak bracia stanęli w obronie swojej siostry. Razem z rycerzem pokonali złą królową, a królestwo znów stało się spokojne i szczęśliwe.
Eliza i jej bracia żyli długo i szczęśliwie. Księżniczka nigdy nie zapomniała o poświęceniu, które musiała ponieść, aby uratować swoich bliskich. Ich historia była opowiadana w królestwie przez wiele pokoleń jako przykład miłości, odwagi i siły rodzinnych więzi.