Kwiat Paproci
Dawno temu, w sercu gęstego lasu, otoczonego tajemniczymi bagnami, znajdowała się wioska. Mieszkał tam młody mężczyzna o imieniu Jakub, który marzył o bogactwach i sławie. Nie chciał wiedzieć o trudach codziennej pracy, które na co dzień podejmowali jego krewni i sąsiedzi. Pewnego dnia usłyszał od starego wędrowca o Kwiecie Paproci – magicznym, legendarnym kwiecie, który zakwita raz w roku w noc świętojańską. Kwiat ten miał przynosić niezmierzone bogactwa, ale ceną za jego zdobycie była ogromna samotność i odcięcie od świata zwykłych ludzi. Jakub jednak nie zważał na ostrzeżenia.
Podjął decyzję, że odnajdzie kwiat i zdobyje bogactwa, jakich nigdy nie widziano w jego wiosce. Przygotowywał się przez wiele tygodni, badając opowieści o tym, gdzie kwitnie paproć. W noc świętojańską, gdy lasy i łąki ożywały od ognisk i śpiewów, Jakub wyruszył na poszukiwanie tegoż kwiatu.
Pierwsza próba
Jakub wędrował przez ciemny las, śledząc tajemnicze światła. Po kilku godzinach wędrówki, w głębi lasu, zauważył niezwykły blask. Zbliżył się i zobaczył, jak na polanie zakwita Kwiat Paproci, otoczony świetlistą aurą. Wyciągnął rękę, aby go zerwać, lecz nagle jego nogi zaczęły drżeć, a głowa zrobiła się ciężka. Świat wokół zaczął wirować, a przed jego oczami pojawiły się złowrogie zjawy, które wydawały się strzec kwiatu. Jakub padł nieprzytomny, a gdy się obudził, słońce już wschodziło, a kwiat zniknął. Próbował przypomnieć sobie, co się wydarzyło, ale wszystko było jak mgliste wspomnienie. Wrócił do wioski z pustymi rękami.
Druga próba
Jakub nie poddał się. Rok później, dokładnie w noc świętojańską, ponownie wyruszył w las. Tym razem lepiej przygotowany, niósł przy sobie talizmany i zioła, które miały go ochronić przed złymi mocami. Kiedy zbliżył się do polany, na której po raz kolejny zakwitał Kwiat Paproci, czuł się pewniej. Wyciągnął rękę, ale w tym momencie poczuł nagłe oparzenie na skórze, jakby coś niewidzialnego trzymało go z dala od kwiatu. Jego talizmany nie pomogły. Ziemia pod nim zaczęła drżeć, a las wypełnił się szeptami, które przechodziły w coraz głośniejsze krzyki. Jakub ponownie upadł na ziemię i stracił przytomność.
Gdy obudził się po raz drugi, był zdesperowany, ale jeszcze bardziej zdeterminowany. Wiedział, że w przyszłym roku spróbuje ponownie. Nie miał zamiaru zrezygnować z marzenia o bogactwie.
Trzecia próba
W trzecim roku Jakub wyruszył na swoją trzecią i ostatnią próbę. Tym razem przeszedł przez las bez strachu. Kiedy dotarł na polanę, gdzie znów zakwitł Kwiat Paproci, świat wokół niego zdawał się zastygnąć w bezruchu. Jakub pewnym krokiem podszedł do kwiatu, odczuwając jedynie nieznaczny niepokój. Gdy jego ręka chwyciła kwiat, wokół rozbłysło złote światło, a on poczuł ogromną siłę przechodzącą przez całe ciało. W jednej chwili wszystkie jego marzenia zaczęły się spełniać – przed jego oczami pojawiły się złote monety, klejnoty, bogactwa niewyobrażalne.
Jakub wrócił do wioski, mając wszystko, o czym marzył. Jego życie zmieniło się całkowicie – stał się bogatym człowiekiem, którego wszyscy podziwiali. Wyprowadził się do miasta, gdzie dzięki bogactwu wybudował sobie przepiękny pałac, a wszyscy w nim mu usługiwali. Nie musiał już nigdy pracować.
Miał wszystko, czego pragnął, lecz w jego sercu zaczynała narastać pustka i tęsknota, za domem i rodziną.
Powrót do rodzinnej wioski
Po kilku latach Jakub postanowił wrócić do swojej rodzinnej wioski. Był pewny, że odnajdzie tam swoją rodzinę i podzieli się z nią bogactwem. Jednak kiedy dotarł na miejsce, zastał tylko ruiny. Jego dom rodzinny stał pusty i zniszczony, a sąsiedzi mówili, że jego bliscy dawno zmarli. Nikt go już nie znał, a dawni przyjaciele odeszli. Zrozumiał, że w pogoni za bogactwem stracił to, co najważniejsze – rodzinę, miłość i więzi z ludźmi.
Ogarnęła go głęboka rozpacz. Jakub poczuł, że jego bogactwa nie mają już znaczenia. W końcu upadł na kolana przed swoim zrujnowanym domem i w desperacji powiedział: "Chcę zapaść się pod ziemię." Ziemia pod nim nagle otworzyła się, a on został pochłonięty. Nikt nigdy więcej go nie widział, a jego los stał się przestrogą dla innych, którzy pragnęli zyskać bogactwo kosztem szczęścia.
Legenda o Kwiecie Paproci to opowieść o tym, że chciwość i pogoń za materialnymi dobrami mogą prowadzić do samotności i nieszczęścia. Przypomina nam, że prawdziwe szczęście nie pochodzi z bogactwa, lecz z miłości, więzi z bliskimi oraz życia w harmonii z naturą.