Wierszyki i Bajki dla Dzieci

Strona w budowie!

Hanna Niewiadomska

Hanna Niewiadomska, urodzona w 1958 roku, to współczesna polska poetka, która zyskała popularność dzięki swoim wierszykom dla dzieci. Chociaż z wykształcenia jest poligrafem, a z wyboru mamą trzech synów, jej przygoda z poezją zaczęła się przypadkiem. Pierwszy wiersz napisała dla najmłodszego syna, a następne dla starszych dzieci, by było sprawiedliwie. Z czasem pisanie wierszy stało się jej pasją, a poezja dla dzieci zawładnęła jej życiem.

Niewiadomska przez trzy lata prowadziła rubrykę "Bajczytanki Pani Hanki" w lokalnym tygodniku "Gazeta Miejscowa". Jej twórczość szybko zdobyła uznanie wśród najmłodszych, a także rodziców i nauczycieli. W 2003 roku wydano jej pierwszą książkę "Bajczytanki Pani Hanki", której ilustracje wykonała Dorota Trojańczyk. Książka cieszyła się tak dużym powodzeniem, że doczekała się kontynuacji w 2005 roku, a następne tomy ukazały się w latach 2012 i 2017.

Wiersze Hanny Niewiadomskiej, takie jak "Babcia" i "Łaciaty Świat", uczą i bawią jednocześnie, a jej lekkie, pełne humoru utwory dla dzieci są obecne w szkolnych podręcznikach oraz materiałach dydaktycznych. Współpracowała z takimi wydawnictwami jak PWN, WSiP oraz Grupa Edukacyjna S.A., a jej wiersze były wykorzystywane w wielu konkursach recytatorskich.

Oprócz pisania wierszy, Niewiadomska tworzyła również teksty piosenek, m.in. dla Dziecięcego Zespołu Wokalno-Tanecznego "Szachraj". Jest także autorką scenariusza do sztuki teatralnej "Leśny biwak", którą adaptowano w szkołach podstawowych. Jej zaangażowanie w akcję "Cała Polska Czyta Dzieciom" oraz liczne spotkania autorskie w przedszkolach i szkołach sprawiły, że zdobyła tytuł "Przyjaciela Przedszkolaka" oraz "Przyjaciela Dzieci".

Hanna Niewiadomska nieustannie inspiruje najmłodszych czytelników do odkrywania świata poprzez poezję. Jej twórczość pełna jest ciepła, radości i mądrych przekazów, które przyciągają kolejne pokolenia przedszkolaków i uczniów. Poetka pozostaje wdzięczna za możliwość dzielenia się swoją twórczością i zachęca do lektury jej wierszy, które od lat bawią i uczą dzieci w całej Polsce.

Link do strony Pani Hanny: www.bajczytanki.pl

Chmurki i wietrzyk

 

W Legionowie, w chmur drapaczu,

Żyła mama chmurka,

Co lubiła razem z dziećmi,

Biegać po podwórkach.

 

Domek miała tam, w wieżowcu,

Na piętrze ostatnim,

By jej było pójść na spacer

Wraz z rodzinką łatwiej.

 

Wychodziła co dzień z rana

Z dziećmi na spacerek,

Zakładając białą czapkę,

Pierzasty sweterek.

 

Na powietrze, na podwórko,

Szła z dziećmi codziennie,

By na dworze, na słoneczku,

Spędzić czas przyjemnie.

 

Biegły obok mamy chmurki

Obłoczki pyzate,

Każde w ręku swym trzymało,

Na patyku watę.

 

Między nimi podskakiwał

Puszysty pudelek,

Trochę biały, trochę szary,

Łatek miał niewiele.

 

Na hamaku, na huśtawkach,

Dziateczki bujały

I tak mijał im spokojnie

Na dworzu dzień cały.

 

Aż tu wyszedł dnia pewnego,

Na krótki spacerek,

Tata wiatr i jego synek,

Niesforny wiaterek.

 

Co to w miejscu nie usiedzi

Nawet chwili krótkiej,

Ciągle pędzi i rozrabia,

Nie dla niego smutki.

 

Wpadł w obłoczki, co leniwie

Wpływały na niebo,

Krzycząc głośno: - Kto się bawi

Ze mną w chowanego?

 

Rozpierzchły się roześmiane

Cztery córki chmurki,

Schowały się przed wiaterkiem

Za puszyste górki.

 

Lecz on dalej, w lewo, w prawo,

Dmuchał w pełnym biegu,

Aż synkowie pani chmurki

Wpadli w zaspy śniegu!

 

A gdy znalazł długi obłok

W kącie na podwórku,

To się zaczął na nim bujać,

Jak na jakimś sznurku.

 

Pogroziło mu promieniem

Słońce, gdzieś tam z góry:

Przestań bujać się, bo będzie

Oberwanie chmury!

 

Lecz wiaterek, łobuz mały,

Jakby był szalony,

Śmiał się głośno, robił salta

I głębokie skłony.

 

Tylko biednej mamie chmurze

Nie było wesoło,

Gdyż nie mogąc znaleźć dzieci,

Miała chmurne czoło.