(1798–1855) – Adam Mickiewicz to jeden z najwybitniejszych polskich poetów, znany przede wszystkim z dzieł romantycznych, takich jak "Pan Tadeusz" czy "Dziady". Choć Mickiewicz nie pisał bezpośrednio dla dzieci, jego poezja, pełna patriotyzmu i głębokiej refleksji, wpływa na polską kulturę od pokoleń. Jego twórczość kształtowała tożsamość narodową i wzbudzała uczucia miłości do ojczyzny.
Mówię z sobą
Mówię z sobą, z drugimi plączę się w rozmowie,
Serce bije gwałtownie, oddechem nie władnę,
Iskry czuję w źrenicach, a na twarzy bladnę;
Niejeden z obcych głośno pyta o me zdrowie
Albo o mym rozumie cóś na ucho powie.
Tak cały dzień przemęczę; gdy na łoże padnę
W nadziei, że snem chwilę cierpieniom ukradnę,
Serce ogniste mary zapala w mej głowie.
Zrywam się, biegę, składam na pamięć wyrazy,
Którymi mam złorzeczyć okrucieństwu twemu,
Składane, zapomniane po milijon razy.
Ale gdy ciebie ujrzę, nie pojmuję, czemu
Znowu jestem spokojny, zimniejszy nad głazy,
Aby goreć na nowo – milczeć po dawnemu.
- Do B… Z…
- Do DD
- Do Laury
- Do M
- Do Niemna
- Dobranoc
- Dzień dobry
- Inwokacja
- Król chory i listy
- Lis i kozieł
- Lis i kozioł
- Mówię z sobą
- Niepewność
- Oda do młodości
- Osieł i pies
- Pani Twardowska
- Pchła i rabin
- Pierwiosnek
- Pieśń filaretów
- Przyjaciele
- Rezygnacja
- Romantyczność
- Rozmowa
- Rozum i wiara
- Świtezianka
- Tchórz na wyborach
- Trójka koni
- Widzenie
- Z petrarki
- Zając i żaba
- Ziemia miejska
- Żaby i ich króle
- Żal rozrzutnika
- Żona uparta