Wierszyki i Bajki dla Dzieci

Hanna Niewiadomska

Hanna Niewiadomska, urodzona w 1958 roku, to współczesna polska poetka, która zyskała popularność dzięki swoim wierszykom dla dzieci. Chociaż z wykształcenia jest poligrafem, a z wyboru mamą trzech synów, jej przygoda z poezją zaczęła się przypadkiem. Pierwszy wiersz napisała dla najmłodszego syna, a następne dla starszych dzieci, by było sprawiedliwie. Z czasem pisanie wierszy stało się jej pasją, a poezja dla dzieci zawładnęła jej życiem.

Niewiadomska przez trzy lata prowadziła rubrykę "Bajczytanki Pani Hanki" w lokalnym tygodniku "Gazeta Miejscowa". Jej twórczość szybko zdobyła uznanie wśród najmłodszych, a także rodziców i nauczycieli. W 2003 roku wydano jej pierwszą książkę "Bajczytanki Pani Hanki", której ilustracje wykonała Dorota Trojańczyk. Książka cieszyła się tak dużym powodzeniem, że doczekała się kontynuacji w 2005 roku, a następne tomy ukazały się w latach 2012 i 2017.

Wiersze Hanny Niewiadomskiej, takie jak "Babcia" i "Łaciaty Świat", uczą i bawią jednocześnie, a jej lekkie, pełne humoru utwory dla dzieci są obecne w szkolnych podręcznikach oraz materiałach dydaktycznych. Współpracowała z takimi wydawnictwami jak PWN, WSiP oraz Grupa Edukacyjna S.A., a jej wiersze były wykorzystywane w wielu konkursach recytatorskich.

Oprócz pisania wierszy, Niewiadomska tworzyła również teksty piosenek, m.in. dla Dziecięcego Zespołu Wokalno-Tanecznego "Szachraj". Jest także autorką scenariusza do sztuki teatralnej "Leśny biwak", którą adaptowano w szkołach podstawowych. Jej zaangażowanie w akcję "Cała Polska Czyta Dzieciom" oraz liczne spotkania autorskie w przedszkolach i szkołach sprawiły, że zdobyła tytuł "Przyjaciela Przedszkolaka" oraz "Przyjaciela Dzieci".

Hanna Niewiadomska nieustannie inspiruje najmłodszych czytelników do odkrywania świata poprzez poezję. Jej twórczość pełna jest ciepła, radości i mądrych przekazów, które przyciągają kolejne pokolenia przedszkolaków i uczniów. Poetka pozostaje wdzięczna za możliwość dzielenia się swoją twórczością i zachęca do lektury jej wierszy, które od lat bawią i uczą dzieci w całej Polsce.

Link do strony Pani Hanny: www.bajczytanki.pl

Stonka w japonkach

Na kartoflisku pasiaste stonki

jadły ziemniaki w noce i w dzionki.

Pałaszowały liście, łodygi,

jedna przez drugą, jak na wyścigi.

Wśród nich znalazła się jedna taka,

która straciła chęć na ziemniaka.

Przestała robić z liści koronki

i powiedziała do innej stonki:

– Wczorajszej nocy mi się przyśnił,

daleki Kraj Kwitnącej Wiśni.

Dlatego dietę swą odmienię,

liście kartofli na ryż zamienię.

Jak powiedziała, tak też zrobiła,

wczasy w Japonii wykupiła.

Tydzień żegnała familię liczną,

wzięła do ręki walizkę śliczną.

I opuściła swe kartoflisko,

szybko udając się na lotnisko.

Stamtąd bez zbędnej ceremonii,

skoczyła w górę – hop! – do Japonii.

Tam odnalazła pole ryżowe,

gdzie rozpoczęła swe życie nowe.

W liście rodzince pokłony słała

i tak swą podróż opisywała:

– Zaczęłam nosić w paski kimono,

zostałam też samuraja żoną.

Codziennie rano, przed śniadaniem,

z wiśni układam ikebanę.

Pochwalę się też, z wielką dumą,

że wieczorami trenuję sumo.

Do tego, jako jedyna stonka,

nad ryżowiskiem fruwam... w japonkach.

Lecz oczy wyszły mi ze zdumienia,

kiedy dostałam ryż do jedzenia,

Obok okrągłej ryżu miseczki,

nie było łyżki, tylko pałeczki.

Jeść pałeczkami – sztuka nie lada –

już, już, mam łykać – pac! – wszystko spada.

I chociaż nimi wciąż wymachuję,

w brzuchu mam pusto, sił mi brakuje.

Cóż dalej robić? Rada nierada,

chyba powrócę do swego stada.

W japonkach, głodna, dam stąd drapaka,

do kraju... Kwitnącego Ziemniaka.

Niech dla każdego, kto przygód szuka,

z tejże historii płynie nauka:

– Jeśli chcesz zwiedzać dalekie kraje,

znaj panujące tam obyczaje.