Wierszyki i Bajki dla Dzieci

Strona w budowie!

Hanna Niewiadomska

Hanna Niewiadomska, urodzona w 1958 roku, to współczesna polska poetka, która zyskała popularność dzięki swoim wierszykom dla dzieci. Chociaż z wykształcenia jest poligrafem, a z wyboru mamą trzech synów, jej przygoda z poezją zaczęła się przypadkiem. Pierwszy wiersz napisała dla najmłodszego syna, a następne dla starszych dzieci, by było sprawiedliwie. Z czasem pisanie wierszy stało się jej pasją, a poezja dla dzieci zawładnęła jej życiem.

Niewiadomska przez trzy lata prowadziła rubrykę "Bajczytanki Pani Hanki" w lokalnym tygodniku "Gazeta Miejscowa". Jej twórczość szybko zdobyła uznanie wśród najmłodszych, a także rodziców i nauczycieli. W 2003 roku wydano jej pierwszą książkę "Bajczytanki Pani Hanki", której ilustracje wykonała Dorota Trojańczyk. Książka cieszyła się tak dużym powodzeniem, że doczekała się kontynuacji w 2005 roku, a następne tomy ukazały się w latach 2012 i 2017.

Wiersze Hanny Niewiadomskiej, takie jak "Babcia" i "Łaciaty Świat", uczą i bawią jednocześnie, a jej lekkie, pełne humoru utwory dla dzieci są obecne w szkolnych podręcznikach oraz materiałach dydaktycznych. Współpracowała z takimi wydawnictwami jak PWN, WSiP oraz Grupa Edukacyjna S.A., a jej wiersze były wykorzystywane w wielu konkursach recytatorskich.

Oprócz pisania wierszy, Niewiadomska tworzyła również teksty piosenek, m.in. dla Dziecięcego Zespołu Wokalno-Tanecznego "Szachraj". Jest także autorką scenariusza do sztuki teatralnej "Leśny biwak", którą adaptowano w szkołach podstawowych. Jej zaangażowanie w akcję "Cała Polska Czyta Dzieciom" oraz liczne spotkania autorskie w przedszkolach i szkołach sprawiły, że zdobyła tytuł "Przyjaciela Przedszkolaka" oraz "Przyjaciela Dzieci".

Hanna Niewiadomska nieustannie inspiruje najmłodszych czytelników do odkrywania świata poprzez poezję. Jej twórczość pełna jest ciepła, radości i mądrych przekazów, które przyciągają kolejne pokolenia przedszkolaków i uczniów. Poetka pozostaje wdzięczna za możliwość dzielenia się swoją twórczością i zachęca do lektury jej wierszy, które od lat bawią i uczą dzieci w całej Polsce.

Link do strony Pani Hanny: www.bajczytanki.pl

Wróbelek Maurycy

 

Na ratusza długiej szpicy

Siadł wróbelek Maurycy.

Przysiadł tam na prawej nodze.

A na dole wszyscy w trwodze.

 

Krzyczy mama, tata krzyczy:

- Co tam robisz?! Maurycy!

Przed ratuszem urzędnicy

Krzyczą: - Wracaj Maurycy!

 

Dziwią wróbla te spojrzenia:

- Przecież ja mam też marzenia.

Choć niewielka moja postać,

To strażakiem chciałbym zostać.

 

Siadłem sobie tu wysoko,

Aby mieć na wszystko oko.

Gdy dostrzegę gdzieś płomienie,

Usłyszycie dzwonów brzmienie.

 

- Ćwir, ćwir, ćwir! Ćwir, ćwir, ćwir!

Opowiadał ile sił.

Siedział tam przez siedem dni,

Nagle patrzy – las się tli!

 

Dalej ciągnąć dzwonów sznury

(Lecz zbyt małej był postury,

Aby dzwony zadzwoniły,

On aż tyle nie miał siły).

 

Sfrunął na dół, gdzie strażacy,

Szykowali się do pracy.

- Gwałtu, rety! Płonie las!

Trzeba zdążyć tam na czas!

 

- Ćwir, ćwir, ćwir! Ćwir, ćwir, ćwir!

Krzyczał na nich ile sił.

Popędzili ratownicy,

A za nimi Maurycy.

 

Przez sikawkę wodę lali,

Gdy zagajnik ratowali.

A gdy pożar ugasili,

Do wróbelka się zwrócili:

 

- Chociaż jesteś małym ptakiem,

Od dziś jesteś już strażakiem.

Bo choć masz niewiele lat,

To jest z ciebie niezły chwat.

 

Dostał od nich hełm błyszczący,

W jasnym słońcu pięknie lśniący.

I w tym hełmie, tuż przy szpicy,

Uwił gniazdko Maurycy.