(1798–1855) – Adam Mickiewicz to jeden z najwybitniejszych polskich poetów, znany przede wszystkim z dzieł romantycznych, takich jak "Pan Tadeusz" czy "Dziady". Choć Mickiewicz nie pisał bezpośrednio dla dzieci, jego poezja, pełna patriotyzmu i głębokiej refleksji, wpływa na polską kulturę od pokoleń. Jego twórczość kształtowała tożsamość narodową i wzbudzała uczucia miłości do ojczyzny.
Z petrarki
Chcecie wiedzieć, co cierpię, rówiennicy moi?
Odmaluję najwierniej, ile pióro zdoła.
Mary ja dotąd pośród pamiątek kościoła
Myślą gonię i duch mój o przeszłości roi.
Tu zwykła igrać, ówdzie zamyślona stoi,
Tam z niechęcią twarz kryła, tu mię okiem woła,
Tu gniewna, tam posępna, tu znowu wesoła,
Tu swe lica w łagodność, tu w powagę stroi.
Tam piosenkę nuciła, tu mi dłoń ścisnęła,
Tu usiadła, tam naszej rozmowy początek.
Stąd biegła, tu na piasku imię moje kryśli,
Tam słówko powiedziała, tu z cicha westchnęła,
Tam się zarumieniła – ach! śród tych pamiątek
Wiecznie miota się serce i plączą sie myśli.
- Do B… Z…
- Do DD
- Do Laury
- Do M
- Do Niemna
- Dobranoc
- Dzień dobry
- Inwokacja
- Król chory i listy
- Lis i kozieł
- Lis i kozioł
- Mówię z sobą
- Niepewność
- Oda do młodości
- Osieł i pies
- Pani Twardowska
- Pchła i rabin
- Pierwiosnek
- Pieśń filaretów
- Przyjaciele
- Rezygnacja
- Romantyczność
- Rozmowa
- Rozum i wiara
- Świtezianka
- Tchórz na wyborach
- Trójka koni
- Widzenie
- Z petrarki
- Zając i żaba
- Ziemia miejska
- Żaby i ich króle
- Żal rozrzutnika
- Żona uparta